பல தசாப்தங்களாக அடிப்படை வசதிகள் இல்லாமல் சோர்வடைந்த இரண்டு தொலைதூர சபா கிராமங்களின் குடியிருப்பாளர்கள், பல வருடங்களாக மேல்முறையீடுகள் எதுவும் நடக்கவில்லை என்று கூறி, தங்கள் முன்னாள் சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் மற்றும் மாநிலத் தலைமைக்கு எதிராக வழக்குத் தொடரும் அசாதாரண நடவடிக்கையை எடுத்துள்ளனர்.
கோத்தா மருதுவில் உள்ள கம்போங் சோன்சோகோன் மகடோல் டராத் மற்றும் டோங்கோட்டில் உள்ள கம்போங் மினுசோஹ் ஆகிய இடங்களில் வசிப்பவர்கள், இடைக்கால முதல்வர் ஹாஜிஜி நூர், தற்போதைய டான்டெக் சட்டமன்ற உறுப்பினர் ஹெண்ட்ரஸ் ஆண்டிங் மற்றும் தற்போதைய குவாமுட் சட்டமன்ற உறுப்பினர் மசியுங் பனா ஆகியோரை பிரதிவாதிகளாகப் பெயரிட்டனர்.
மூன்று தலைவர்களும் கபுங்கன் ரக்யாத் சபாவின் கீழ் தங்கள் இடங்களைப் பாதுகாத்து வருகின்றனர், ஹாஜிஜி சுலமானைத் தக்கவைக்க முயற்சிக்கிறார்.
வழக்குகளில் முதலமைச்சர் அலுவலகம் மற்றும் மாநில அரசும் பெயரிடப்பட்டுள்ளன.
மலேசியாவின் எட்டு ஏழ்மையான மாவட்டங்களில் கோட்டா மருது மற்றும் டோங்கோட் ஆகியவை அடங்கும்.
இடைக்கால முதல்வர் ஹாஜி நூர்
நீதிமன்ற ஆவணங்கள் காட்டுவதாவது, இரண்டு கிராமங்களுக்கும் சார்பாகச் செயல்படும் சட்ட நிறுவனம் Messrs Nohin and Partners வழியாக, வழக்குகள் இன்று தொடரப்பட்டுள்ளன.
சபா தலைவர்கள் பூர்வீக சமூகங்களுக்கு அரசியலமைப்பு மற்றும் நம்பிக்கைக்குரிய கடமைகளைச் செய்ய வேண்டியவர்கள் என்ற நீதிமன்ற அறிவிப்புகளையும், பல தலைமுறைகளாக மறுக்கப்பட்டதாகக் கூறும் அடிப்படை உள்கட்டமைப்பை இறுதியாக அரசு வழங்க வேண்டும் என்ற கட்டாய உத்தரவுகளையும் கிராம மக்கள் கோருகின்றனர்.
இந்தச் சனிக்கிழமை வாக்குப்பதிவு நாளுக்கு இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு வழக்குகள் தாக்கல் செய்யப்பட்டன, ஆனால் கிராமவாசிகள் இந்த நேரம் நீண்டகால புறக்கணிப்பைத் தவிர வேறொன்றையும் பிரதிபலிக்கவில்லை என்று வலியுறுத்தினர். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, இந்த முடிவு அரசியல் ரீதியானது அல்ல – அது உயிர்வாழ்வதற்கானது.
கம்போங் மினுசோவில், பல வருட காத்திருப்பு இறுதியில் ராஜினாமாவில் சரிந்தது. பல தசாப்தங்களாகப் பதிலளிக்கப்படாத கோரிக்கைகளுக்குப் பிறகு, இந்த வழக்கு சமூகத்தின் இறுதி வழி என்று கிராமப் பிரதிநிதி லியுஸ் மெலிடன் கூறினார்.
“இது விரக்தியும் அல்ல, அரசியலும் அல்ல. இது சபானியர்களாகிய எங்கள் அரசியலமைப்பு உரிமை. நாங்கள் இங்கு வேடிக்கைக்காக வரவில்லை. நாங்கள் உடையும் நிலையை அடைந்துவிட்டதால் வந்தோம்,” என்று அவர் கூறினார்.
லியுஸ் கூட்டாட்சி அரசியலமைப்பின் பிரிவு 5 மற்றும் பிரிவு 8 ஐக் குறிப்பிடலாம், இது சட்டத்தின் கீழ் வாழ்க்கை உரிமை, கண்ணியம் மற்றும் சமமான பாதுகாப்பை உறுதி செய்கிறது.
ஒன்பதாவது அட்டவணையின் கீழ் கிராமப்புற உள்கட்டமைப்பிற்கு அரசு நேரடிப் பொறுப்பேற்கிறது என்று அவர்களின் வழக்கறிஞர்கள் கூறினர், இது வழக்கு வாழ்க்கைச் சிரமங்களில் மட்டுமல்ல, அரசியலமைப்பு கடமையிலும் உள்ளது.
மாவட்டங்கள் மற்றும் முழு வாழ்வாதாரத்தையும் கடந்து சென்ற பயணங்களை லியுஸ் விவரித்தார்.
மருத்துவ அவசரநிலைகளில், அருகில் உள்ள முழுமையாக வசதிகளுடன் கூடிய மருத்துவமனை சந்கனில் உள்ளது, டோங்கோட் மற்றும் பெலூரான் வழியாக ஏழு மணி நேரப் பயணம்.
மருத்துவமனைக்குச் செல்வதற்கு குடும்பங்கள் ரிம 500 முதல் ரிம 600 வரை செலுத்துகின்றன, ஏழைகளான பெரும்பாலான கிராமவாசிகளுக்கு இது சாத்தியமற்றது.
“எங்களுக்கு எப்போதும் ‘காத்திருங்கள்’ அல்லது ‘பொறுமையாக இருங்கள்’ என்று கூறப்பட்டது. ஆனால் எதுவும் நடக்கவில்லை,” என்று அவர் கூறினார்.
கோத்தா மருதுவிற்குள் வெகுதொலைவில், கம்போங் சன்சோகோன் மகடோல் தாரட்டில் வாழ்க்கை இதேபோல் இருண்டதாக உள்ளது.
இந்தக் கிராமத்திற்கு சாலை இல்லை, பாலம் இல்லை, வாகன வசதி இல்லை. அருகில் உள்ள குடியிருப்புக்குச் செல்ல, மக்கள் பல மணி நேரம் குறுகிய காட்டுப் பாதைகளில் நடந்து செல்கின்றனர்.
அருகில் உள்ள காவல் நிலையத்திலிருந்து, கிராமத்தை நோக்கிய பயணத்தைத் தொடங்க இரண்டு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக நடந்து செல்ல வேண்டும், மேலும் ஒரு முழு சுற்றுப் பயணம் ஒரு முழு நாளையும் எடுத்துக்கொள்ளும்.
ஆற்றில் வெள்ளப்பெருக்கு ஏற்படும்போது, அவர்களின் ஒரே குறுக்கு வழியாகச் செயல்படும் விழுந்த மரத்தின் அடிப்பகுதி அடித்துச் செல்லப்பட்டு, அவர்கள் முற்றிலுமாகத் துண்டிக்கப்படுகிறார்கள்.
தனது கணக்கைச் சமர்ப்பிக்க வெளியே சென்ற ஜெய்கோன் மஜும்பன், இந்த வழக்கு பல ஆண்டுகளாகக் குவிந்த விரக்தியையும், அடுத்தடுத்து வரும் ஒவ்வொரு அரசாங்கத்தாலும் கைவிடப்பட்ட உணர்வையும் பிரதிபலிக்கிறது என்றார்.
“எங்களுக்கு வேறு வழியில்லை, எங்களுக்கு எந்தப் பாதைகளும் திறக்கப்படவில்லை. நாங்கள் இன்னும் மனிதர்கள் என்பதால் இங்கு வர வேண்டியிருந்தது. கண்ணியம் கொண்ட மனிதர்கள்,” என்று அவர் கூறினார்.
பின்னர் அவர்கள் எப்படி நடத்தப்பட்டார்கள் என்பதைப் பற்றி அவர் வெளிப்படையாகப் பேசினார்.
“நாங்கள் ஓராங்கூத்தான்களைப் போல நடத்தப்படுகிறோம், எத்தனை தலைவர்கள் மாறிவிட்டார்கள். ஆனால் அவர்கள் எங்களை ஒருபோதும் மனிதர்களாகப் பார்த்ததில்லை,” என்று அவர் கூறினார்.
அந்தக் கிராமம் பத்து தலைமுறைகளுக்கும் மேலாக நீடித்து நிலைத்திருப்பதாக அவர் மேலும் கூறினார்.
“நாங்கள் அங்கேயே பிறந்தோம், அங்கேயே இறக்க விரும்புகிறோம், அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட விரும்புகிறோம்,” என்று அவர் கூறினார்.
இரண்டு தசாப்தங்களுக்கும் மேலாக ஒரே வாக்குறுதிகள் மீண்டும் மீண்டும் நிறைவேற்றப்பட்டு வருவதாக இரு சமூகங்களும் கூறின. சாலைகள் ஒருபோதும் வரவில்லை, நீர் விநியோகம் சுத்திகரிக்கப்படவில்லை, மின்சார விநியோகமோ அல்லது தகவல் தொடர்பு இணைப்புகளோ இல்லை.
கம்போங் சன்சோகோன் மகடோல் தாரட்டில், அவர்கள் விமான மருத்துவ சேவைகளை மட்டுமே நம்பியிருந்தனர்.
வாக்குப்பதிவு நாள் நெருங்கி வருவதால், கம்போங் மினுசோ கிராமவாசிகள் அரசியல் கட்சிகளிடமிருந்து நேர்மைக்கு அழைப்பு விடுக்கின்றனர்.
“வாக்குகளைப் பெறுவதற்காக வெற்று வாக்குறுதிகளை அளிக்காதீர்கள். போதும் போதும். உங்கள் வாக்குறுதிகள் நிறைவேற்றப்படாவிட்டால், நாங்கள் எழுச்சி பெறுவோம். நாங்கள் இனி அமைதியாக இருக்க மாட்டோம்,” என்று லியுஸ் கூறினார்.
“வாக்குகளைப் பெறுவதற்காக வெற்று வாக்குறுதிகளை அளிக்க வேண்டாம். போதும், இனி போதும். உங்கள் வாக்குறுதிகள் நிறைவேறாவிட்டால், நாங்கள் இனி மௌனமாக இருப்பதில்லை,” என லியஸ் கூறினார்.
