கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் பர்சா மலேசியாவில் பட்டியலிடப்பட்ட 97 நிறுவனங்களில் ஒன்று மட்டுமே பூமிபுத்ராவுக்குச் சொந்தமானது.
அப்துல் வாஹித் உமர் தனது கவலையை வெளிப்படுத்தினார், இது வணிகத் துறையில் பூமிபுத்ராவின் உண்மையான பங்கைப் பிரதிபலிப்பதாக உள்ளது என்றார்.
“புத்ரஜயா சர்வதேச மாநாட்டு மையத்தில் நடந்த பூமிபுத்தேரா பொருளாதார மாநாட்டில் பேசிய அவர், “இதுதான் உண்மையான நிலைமை என்பதற்கான எச்சரிக்கை,” என்று வலியுறுத்தினார்.
“ஆறு தசாப்தங்களாக இருந்திருந்தால், பூமிபுத்ராவுக்கு அதிகாரம் அளிக்கப் பல்வேறு கொள்கைகளை நாங்கள் செயல்படுத்தியுள்ளோம், இன்று அதன் விளைவு என்ன? இவ்வளவு காலமும் நாம் ஏன் நமது இலக்கை அடையவில்லை?”, என்று கேள்வி எழுப்பினார் வாஹித்.
முன்னாள் அமைச்சரவை அமைச்சர் “தோல்விக்கான முக்கிய காரணத்தை” சுட்டிக்காட்டினார், பூமிபுத்தேரா குழு எப்போதும் தனது கொள்கைகளைப் பொதுத் துறையில் கவனம் செலுத்துகிறது, ஆனால் தனியார் துறையில் அல்ல.
“நமது நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் பொதுத்துறை ஒரு பகுதியாகப் பங்களிக்கக்கூடும், ஆனால் அது இன்னும் மாறி வருகிறது. தனியார் துறை பங்கேற்பு அதிகமாக உள்ளது”.
நாட்டின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் தனியார் துறை 76.2 சதவீதமும், பொதுத்துறை 17.8 சதவீதமும் பங்களிப்பு செய்துள்ளது.
பொதுத் துறையைவிடத் தனியார் துறை 4.3 மடங்கு அதிகமாகும்.
உலகளாவிய அணுகுமுறை
எனவே, குழுவை மேலும் வலுப்படுத்த உலகளாவிய அணுகுமுறையை அவர் கோரினார்.
அத்தகைய அமலாக்கத்தில், அரசாங்கத்துடன் இணைக்கப்பட்ட முதலீட்டு நிறுவனங்கள் (GLIC) மற்றும் அரசாங்கத்துடன் இணைக்கப்பட்ட நிறுவனங்கள் (GLCs) மற்றும் பிற தனியார் நிறுவனங்களின் சலுகைகளின் ஒப்பந்தங்களால் பயனடையும் நிறுவனங்கள் சேர்க்கப்பட வேண்டும் என்று அவர் கூறினார்.
மேலும், அனைத்து குடிமக்களும் நியாயமான வேலை வாய்ப்பு மற்றும் வணிக வாய்ப்புகளைப் பெறுவதை உறுதி செய்வதற்காக, தேவைகள் அடிப்படையிலான சமத்துவ வாய்ப்புச் சட்டத்தை அறிமுகப்படுத்துவது குறித்து அரசாங்கம் பரிசீலிக்க வேண்டும் என்றும் அவர் வலியுறுத்தினார்.
பூமிபுத்ரா அல்லாத சமூகத்துடன் ஒப்பிடும்போது, பூமிபுத்ரா மத்தியில் செல்வ உருவாக்கம் மற்றும் பெருநிறுவன ஆதிக்கம் இன்னும் குறைவாக இருப்பதால், அத்தகைய செயலின் முக்கியத்துவத்தை அவர் எடுத்துரைத்தார்.
அரசியல் நியமனம் பெற்றவர்கள்
அரசாங்கம் அரசியல் நியமனங்களை நீக்கிவிட்டு தகுதி அடிப்படையிலான நியமனங்களில் கவனம் செலுத்த வேண்டுமா என்ற கேள்வியை வாஹிட் புறக்கணித்தார்.
அதற்குப் பதிலாக, நியமிக்கப்படும் ஒரு தனிநபருக்கு ஒருமைப்பாடு, திறமை மற்றும் பணிவு ஆகிய மூன்று அளவுகோல்களின் பொருத்தத்தை அவர் சுட்டிக்காட்டினார்.
“எந்த அரசியல் சீரமைப்பு என்பது முக்கியமில்லை, இந்த மூன்று அளவுகோல்களை அவர்கள் வைத்திருக்கும் வரை, கடவுள் விரும்பினால்…”
“உண்மையில், ஒரு நிறுவனத்தை நடத்துவதற்கு எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர் ஒருவரை அரசாங்கம் நியமிக்கும் என்று எதிர்பார்க்க முடியாது, அது யதார்த்தமானது அல்ல”.
